Miðnætursnarl

Ég er alltaf svöng og mig langar alltaf í eitthvað gott. Merkilega óþolandi andskoti. Ef ég er ekki að borða þá sit ég og hugsa um hvað ég get mögulega fengið mér að borða.

 

 Á meðan ég sit að snæðingi er ég síðan iðulega að skipuleggja næstu máltíð og passa að borða ekki yfir mig svo ég hafi nú örugglega pláss fyrir hana. Guð jú forði mér frá því að missa úr eina máltíð. Það væri agalegt.

 

Allavega. Mig langaði samkvæmt venju í eitthvað gott í kringum miðnætti í gærkvöldi. Ég borðaði poka af ostapoppi í kvöldmat þannig að það varð ekki fyrir valinu. Aldrei slíku vant. 

 

 

Ég náði mér í þetta fallega epli. Tilhugsunin um að bíta í það eintómt gerði ekkert fyrir mig.

 

 

Ég fjarlægði miðjuna úr því.

 

 

 

Ó, já. Hér í Breiðholtinu var öllu tjaldað til seint í gærkvöldi. Forlát rjómasprauta rifin fram og fyllt af hnetusmjöri sem síðan fór inn í eplið.

 

 

Þessari sögu lýkur ekki hér. Nei. Hún er ekki hálfnuð.

 

 

Ég á auðvitað fulla skúffu af trépinnum. Enda kaupi ég aldrei bara einn bakka af sushi þó ég sé ein í mat. Einn bakki - það er nú varla upp í nös á ketti.

 

 

Stingum pinna þvert inn í eplið. Ekki í gegn.

 

 

Ah, Butterscotch dropar. Það eru engin orð yfir þetta sælgæti. Engin. Þetta er fáanlegt í Kosti og Hagkaupum held ég líka.

 

 

Í pott við mjög vægan hita. 

 

 

 

Söxum væna lúku af M&M á meðan droparnir bráðna. 

 

 

 

 

 Smyrjum eplið vandlega. Lyktin af þessu er svo góð að manni langar að troða andlitinu ofan í pottinn. Nú eða hreinlega reyna að setjast ofan í hann.

 

 

M&M stráð yfir og inn í ísskáp í dálitla stund.

 

 

Guð á himnum. Þetta var agalegt. Ég dó úr nautn í fáeinar mínútur. 

 

Ég hafði þau plön um áramót að vera orðin mjó í maí. Þeim plönum hefur hér með verið slegið á frest.

 

Heyrumst.