Hinsta kveðja

Allt í lagi, ekki alveg sú hinsta. En svo gott sem. Ég sit hérna sárþjáð á bæði sál og líkama.

 

Ég var í myndatöku áðan. Sem er ekki í frásögur færandi nema að ég ákvað að klæðast afskaplega fallegum bol sem leyfir eiginlega ekki þann munað að klæðst sé brjóstahaldara innan undir. Bakið á honum er að miklu leyti blúnda og ljótur brjóstahaldara skemmir bara fyrir. Já ég á bara ljóta brjóstahaldara. Önnur saga.

 

 

Gömul mynd af umræddum bol - frá Lísu minni í Level.

 

Jæja. Ég varð að finna einhverja sómasamlega lausn á þessu brjóstahaldaraleysi. Ekki vildi ég bjóða gestum og gangandi upp á háu ljósin í allri sinni dýrð. Myndatakan fór fram utandyra. Það er orðið kalt í lofti. Þið skiljið sneiðina.

 

Mig rámaði í að einhver mannvitsbrekkan hefði nú eitt sinn sagt mér að hún teipaði bara á sér brjóstin. Ekkert mál. Maður límir bara yfir þau. Enginn sér neitt. Kannski dreymdi mig þetta. Ég veit það ekki. 

 

Ég að minnsta kosti sló til. Fann þetta stórfína einangrunarlímband hérna inni í skáp. Þetta silfurlitaða/gráa, þið vitið. Eins og fólk notar til þess að líma upp stuðarann á bílnum sínum og svona. Talsvert sterkara en eitthvað sem notað er á afmælispakka.

 

Þessu kem ég kyrfilega fyrir á bringunni á mér. Dásamleg lausn. Engin há ljós og ég gat klæðst bolnum mínum skammarlaust.

 

Ég mun sennilega geta klæðst honum skammarlaust ævina á enda þar sem ég er eiginlega ekki með geirvörtur lengur. Nei, nei. Ég reif þær af með rótum áðan. Guð á himnum. Að ná þessu af? Því verður eiginlega ekki með orðum lýst. Ég lá hérna emjandi og grenjandi. Öskrandi og æpandi. Með einangrunarlímaband á brjóstunum. Bölvandi sjálfri mér og þessari mannvitsbrekku sem líklegast var ímyndun mín. 

 

Úff og þegar ég brá á það ráð að sækja aceton mér til hjálpar. Ég hefði allt eins getað hellt yfir mig brennisteinssýru og bensíni og andskotans kveikt í mér.

 

Það er góður klukkutími síðan þetta átti sér stað. Ástandið á bringunni á mér virðist versna með hverju skiptinu sem ég lít ofan í hálsmálið hjá mér. Þar má sjá bláan lit. Grænan lit. Blóðsprungnar æðar og fínerí.

 

Ef ég lendi á Læknavaktinni af því ég teipaði brjóstin á mér með einangrunarlímbandi þá er þetta mín hinsta kveðja. Í alvöru.

 

Heyrumst.

 

Kannski.