Mjóddarferð

Það má finna mig að minnsta kosti vikulega í búðinni hjá Rauða krossinum í Mjóddinni. Eins og ég hef jú margoft sagt ykkur frá. 

 

Ég hef sýnt ykkur ófáar gersemar þaðan og er hvergi nærri hætt. Ég ráfaði þar inn í gær og hafði tvennt á brott með mér. 

 

 

 

 

Þessi fíni fíni jakki flutti búferlum úr Mjóddinni í Seljahverfið. 1000 krónur íslenskar. Ekki ósvipaður klæðum sem prýða margar búðir þessa dagana. Sá einmitt einn keimlíkan á 8990 í ónefndri búð fyrir helgi. 

 

 

 

 

Þetta fallega uppháa pils eignaðist einnig nýtt lögheimili. Það er að vísu fjári þröngt. Ég var orðin álíka blá og það á litinn að lokinni myndatöku. En ég fór samt í spinning í gær og hef ekki bragðað hnetusmjör í átta klukkutíma. Það mun smellpassa fyrir helgi. 

 

Kostaði líka þúsundkall. Bara einn lítinn þúsundkall.

 

 

Allt í lagi - af því ég er svo ótrúlega hagsýn í fatainnkaupum þá veitti ég mér auka fjárveitingu til fylgihlutakaupa. Eða eitthvað. Hvað er eitt hálsmen á milli vina?

 

 

Æ, það er bara svo fínt og passar við allt. Það fæst hérna. 

 

Heyrumst.

Instagram dagsins

 

 

 

 

 

 

Stór dagur í dag. Upptökur á fyrsta þættinum mínum. Já, einmitt - ég var búin að lofa að ræða þennan þátt ekki aftur. Jæja, bara einu sinni enn. 

 

Ég er örlítið meyr í hjartanu. Það gerist afar sjaldan. Svo það sé á hreinu. Mig vantar bara aðeins að segja takk. Já, ég veit að ég er á blogginu mínu eftir upptökur á aðeins einum þætti. Ekki stödd á Eddunni í sigurvímu eftir stórkostlega þáttarröð. Það má samt alveg þakka fyrir sig. Já. Almenn kurteisi heitir það. 

 

Lísa mín í Level fær að sjálfsögðu þakkir fyrir gullfallega kjólinn sem ég klæddist í dag. Ó og auðvitað hárbandið líka. Ég og þessi hárbönd sko - eins og pylsa með tómat og steiktum. Fullkomið kombó. Elsku vinir mínir hjá hárlengingar.is fyrir hárið mitt og dásamlegu krullurnar sem það prýddi. Tara Brekkan förðunarfræðingur fyrir að gera mig svo sæta að mig langaði í sleik við spegilmynd mína. 

 

Öll kunnulegu andlitin sem ég sá ganga framhjá tökustaðnum í Ikea í dag. 

 

Linda og Einar Guðmundur fyrir að koma og skjalfesta ófá augnablik svo mamma og pabbi gætu verið með puttann á púlsinum.  Ég ætti kannski líka að þakka fjölskyldu minni fyrir að svara ennþá símtölum frá mér. Þau hafa verið óþarflega mörg síðustu daga. 

 

Starfsfólkið í Ikea - almáttugur minn. Ekkert nema liðlegheitin og hjálpsemin. 

 

Síðast en ekki síst stórvinkona mín hún Leoncie fyrir að vera gestur fyrsta þáttarins og taka þátt í frumraun minni fyrir framan kvikmyndatökuvélar. 

 

Engar áhyggjur. Þessar þakkarræður eru ekki að fara að vera viðtekin venja eftir hverja upptöku. Þessi dagur var bara gríðarlega mikil upplifun. Þetta var allt svo nýtt. Ógnvænlegt, stressandi og taugatrekkjandi. En að sama skapi stórskemmtilegt. 

 

Oj. Ég er orðin væmin. Ég ætla út að skyrpa, blóta og þamba bjór. 

 

Heyrumst.

 

Ykkur er velkomið að elta mig á Instagram - @gveiga85.

Góðan dag

 

 

Morgunkaffið í Breiðholti var drukkið úr þessum dásamlega væmna bolla þennan miðvikudaginn. Ég rakst á hann í Söstrene Grene um helgina og klisjukennda hliðin á mér féll kylliflöt. 

 

Kaffisopi og súkkulaðibiti áður en haldið er af stað í handsnyrtingu. Lúxusinn á manni alltaf hreint. Nei, ég splæsi nú slíku aldeilis ekki á mig sjálf. Það væri þá annað hvort að fá að borða eða hafa fallegar hendur. 

 

Það er agalega notalegt að eiga vinkonu í snyrtifræðinámi. Á síðasta föstudag fékk ég hjá henni tveggja tíma dekur. Svona þangað til að hún gaf mér fast selbit á ennið og húðskammaði mig fyrir að hrjóta. Dekrið átti sér nota bene stað fyrir framan allan bekkinn hennar. 

 

Það er bara svo svæfandi að láta fitla svona við sig. Eða ekki fitla, nei. Það er of pervertískt orð. Láta eiga svona við sig? Dunda við sig? Nei, ókei. Þið skiljið hvert ég er að fara.

 

 

Talandi um fallegar hendur. Ég átti eftir að sýna ykkur tvö guðdómlega falleg naglalökk frá Barry M. Ég ræddi lítillega um þau hérna. Ég verð að segja og jafnvel sletta örlítið á ensku að þetta eru hands down bestu naglalökk sem ég hef prófað. 

 

Þau haldast fáránlega vel á. Þorna fljótt. Litirnir eru dásamlegir. Ég elska þau. Elska, elska og elska. 

 

 

Svo háglansandi og fallegt. Þessi litur er úr Gelly-línunni. Nánast hægt að spegla sig í honum.

 

 

 

Ó, svo þessi litur. Þessi, þessi, þessi. Ég varla tek þetta naglalakk af mér. 

 

 

 

Ég á bágt með mig. Ég stúdera vefverslunina með þessi lökk að minnsta kosti einu sinni á dag. Eða tvisvar. Svona sirka. Ég get eiginlega ekki dásamað þau nógsamlega. 

 

Ég hef nú prófað nokkur naglalökk í gegnum ævina. Fáein stykki. Ykkur er óhætt að treysta mínum meðmælum.

 

Jæja, handsnyrting.

 

Heyrumst.

Brjálæðislega einföld Oreo-ostakaka

 

Óbilandi ást mín á Oreokexi er nú á flestra vitorði. Það eru ávallt til að minnsta kosti tveir kassar af þessum munaði hérna í Breiðholtinu. Stundum má finna þann þriðja á náttborðinu mínu. Æ, það er önnur saga. Mér er yfirleitt ekki viðbjargandi - sísvöng sama hvað klukkan er. 

 

En já, ostakakan.

 

Þrjú innihaldsefni af því við nennum engum veseni:

 

Sirka 1 og 1/2 kassi Oreokex

Dós af niðursoðinni mjólk - condensed milk heitir það víst

250 grömm rjómaostur

 

 

 

Condensed milk - mér skilst að þetta fyrirbæri fáist í Kosti, Hagkaupum og einhverjum Nóatúnsbúðum. Örugglega víðar.

 

 Ég nældi mér í þessa í asísku búðinni á móti Hlemmi. Eða er hún kínversk? Nei, ég veit það ekki. Ég skil ekki einu sinni hvað stendur á dósinni. Veit varla hvort ég var að brúka réttan hlut. En þetta var gott á bragðið. Það nægir. 

 

 

Byrjum á því að mölva 16 stykki Oreo.

 

 

 

Fínt að skella kexinu í poka og lúskra á þeim með kökukefli. Slíkt verkfæri er reyndar ekki til í Breiðholtinu. Hnetusmjör er hinsvegar alltaf til og vel hægt að nota það til að brjóta fáeinar kexkökur.

 

 

Æ, ókei. Það fóru bara 14 Oreokex í pokann hjá mér. Tvö ofan í maga.

 

 

Setjum mulninginn í litlar krukkur eða álíka ílát. Þessi uppskrift ætti að duga í sirka fjórar slíkar.

 

 

 

Hrærum rjómaostinn og dósamjólkina vel saman.

 

 

Myljið 4-5 kexkökur saman við.

 

 

Mixtúran fer ofan í krukkurnar og inn í ísskáp í góðar 30 mínútur.

 

 

Aðeins meira Oreo til skrauts og ein teskeið af mjólkinni yfir.

 

 

Ofboðslega gott. 

 

Nánast eins og mök við bragðlaukana. Eða eitthvað. Þið skiljið hvað ég á við.

 

Heyrumst.

Nenni ekki að elda

 

Ég opinberaði nafnið á þættinum mínum á Facebook í gær. Fyrir ykkur sem hafa áhyggjur - nei, þetta er ekki hefðbundin matreiðsluþáttur. Síðan hvenær stunda ég hefðbundna matreiðslu? 

 

 

Hér er svo auglýsingin fyrir þáttinn. Þið getið séð hana í betri gæðum hérna. 

 

Ég átta mig á hversu fullkomlega óþolandi ég er að verða. Ég er auðvitað búin að deila auglýsingunni eins og vindurinn á öllum helstu samfélagsmiðlum. Hóta vinum og vandamönnum afneitun og öllu illu geri þeir ekki slíkt hið sama. 

 

Ég er bara svo spennt. Ég iða allan liðlangan daginn. Allt í einu eru svo margir draumar innan seilingar. En auðvitað er alveg jafn auðvelt að klúðra þeim eins og að láta þá rætast. Andlegt ójafnvægi mitt er sennilega í sögulegu hámarki. Ég er ýmist svífandi um á skýi eða liggjandi uppi í rúmi með sængina yfir haus. Það er óþarflega stutt milli hláturs og gráturs suma daga.

 

Jæja, þetta er í síðasta sinn sem ég ræði þennan sjónvarpsþátt. Eða allavega næstsíðasta. Svona sirka. 

 

Ég ætla að eyða deginum í sólabaði á Esjunni. 

 

Heyrumst fljótlega.

Kvöldverður fyrir einn: beikonvafið avacado

 

Hæ.

 

Þið vitið að ég er tilbúin að vefja hvað flest með beikoni eða smyrja með hnetusmjöri. 

 

Í kvöld var það avacado. Einfalt, fljótlegt og hrikalega gott. 

 

 

Ég er hrifnust af beikoninu frá SS. Sneiðarnar eru svo þykkar og veglegar. Að vísu sá ég að Ali var að koma með eitthvað sem kallast grillbeikon. Hnausþykkar sneiðar. Ég þarf að kanna það fyrirbæri. Já og kaupa mér grill. Finna mann til að grilla líka. Jájá. 

 

 

 

Steikið beikonið örlítið. Svo það rétt taki lit.

 

 

Vefjið því utan um sæmilega þykkar avocadosneiðar.

 

 

Ég hefði sennilega mátt vanda mig meira við þetta. Beikonlykt gerir mig óða - ég þurfti að hafa hraðar hendur.

 

Stingið dýrðinni inn í forhitaðan ofn á 210° í sirka 10-15 mínútur. Borgar sig að hafa auga með þessu.

 

 

 

Avacadoið verður dásamlega mjúkt og bragðmikið. 

 

Þetta var virkilega ljúffengt. Held að það væri ansi gott að hafa sætt sinnep svona til hliðar. Sætt sinnep er auðvitað gott með öllu. Sérstaklega saltstöngum. 

 

Heyrumst.

Fylgihlutirnir

 

Ég er fylgihlutaóð. Ég elska hálsmen, eyrnalokka, hringi, hárbönd, tásuhringi, belti, ökklabönd, töskur - þið skiljið sneiðina. 

 

Einu sinni verslaði ég eitthvað af ofantöldu svo gott sem daglega. Síðan komst ég að því að slíkt er ekki alveg nægilega auðvelt þegar maður býr ekki lengur við tvær innkomur. Neinei, sníða stakk eftir vexti. Sem hefur gengið undarlega vel - merkilegt nokk. 

 

Stundum verður maður þó að leyfa sér. Annað veifið.

 

 

Ég fékk mér þetta fína hálsmen frá ShopCouture í síðustu viku. Æ, ég var undir bölvuðu álagi og átti bara allt gott skilið. 

 

Þetta er að vísu þriðja svona hálsmenið sem ég eignast. Ég hef tvisvar pantað samskonar hálsmen af Ebay en tekist að týna þeim báðum. Það greip mig því mikil kátína þegar ég rakst svo á gripinn í íslenskri búð um daginn. Undirrituð á nefnilega ekki Visakort lengur. Nei. Stakkurinn, vöxturinn og allt það. Ekki meira Ebay.

 

 

Þetta er bara svo fínt hálsmen. Svo gaman að nota það með fleiri hálsmenum. Hlaða bara nóg á sig. Ég verð seint kölluð mínimalísk þegar kemur að fylgihlutum. Það eru hreinar línur. 

 

 

Litli glerkuðungurinn fer aldrei af hálsinum á mér. Afi minn heitinn gaf mér þennan grip fyrir löngu síðan og þykir mér alveg agalega vænt um hann. 

 

Jæja. Ég er að hugsa um að byrja í heilsuátaki á morgun. Hversu mikla trú hafið þið á mér?

 

Enga?

 

Nei, einmitt. Ekki ég heldur.

 

Heyrumst.

Silkimjúk súkkulaðibomba

 

Ég dó fimm dauðdögum yfir þessari köku hérna í hádeginu. 

 

Best hefði verið að smyrja henni á eitthvað - karlkyns já. Sleikja hana síðan af. Ég ætla ekki að nafngreina neina karlmenn sem væru vænlegir í það hlutverk. Smekkur minn á hinu kyninu veldur svo mörgum velgju. Látum það eiga sig. 

 

 

 

Hnetusmjör er að sjálfsögðu innihaldsefni.

 

 

Silkimjúk súkkulaðibomba:

2 egg

1 matskeið púðursykur

1 bolli sykur

2 matskeiðar kakó

2 matskeiðar hveiti

1/2 bolli brætt smjör

1 teskeið vanilludropar

2 pakkar Reese´s Peanut Butter Cups

 

 

Eggin eru þeytt saman.

 

 

Púðursykur og sykur saman við - hræra.

 

 

Kakó, hveiti, smjör og vanilludropar fara í skálina þar á eftir. Hrært létt saman - alls ekki of mikið.

 

 

Það áttu að vera sex Peanut Butter Cups þarna. Tvö stykki fóru upp í mig. Þegar hnetusmjörslykt fyllir vit mín þá missi ég algjörlega stjórn á aðstæðum. Ræð ekki neitt við neitt.

 

 

Saxa. 

 

 

Blanda varlega saman við.

 

 

Næst ætla ég að nota minni form. Þessi virkuðu alveg en ein svona kaka á mann er fullmikið af hinu góða. Fyrir eðlilegt fólk að minnsta kosti. Ég stútaði að auðvitað einu svona stykki á ljóshraða. Án þess að blikka augunum.

 

Svo má örugglega hella deiginu bara í stórt kökuform. 

 

Inn í forhitaðan ofn með þetta á 165° í 40 mínútur. 

 

 

 

Ólýsanlega gott. 

 

Bakið þetta og borðið. Það er komin helgi. 

 

Heyrumst.

Hvað er í töskunni minni?

 

Ég hef áður bloggað um innihald töskunnar minnar - sjá hér. Líkt og ég sagði þá verð ég ansi oft vör við svona töskufærslur, aðallega á erlendum bloggum. Myndirnar af innihaldinu eru alltaf jafn dásamlega fallegar.

Chanel-varalitur og merkjaveski á hvítum loðfeld. Gott og blessað en glætan. Glætan segi ég. 

 

Ég neita að trúa að ég sé eini sóðalegi töskuberinn þarna úti. Ég gæti sko bjargað heiminum með töskuna mína eina að vopni - svo fjölbreytt er innihald hennar. 

 

 

Einmitt já. Mér til varnar þá er töskudruslan verulega slæm þessa dagana sökum stöðugra ferðalaga. 

 

 

Dúkahnífur - nytsamlegur í allskonar aðstæðum. Varalitur og verkjatöflur - alveg hreint brýnar nauðsynjar. Nóg af spennum svona ef hárlengingarnar taka upp á því að hrynja úr mér. 

 

 

Eyrnalokkapar, pennar og sjö naglalökk. Eitt stykki subbuleg límbandsrúlla að þvælast þarna líka. 

 

 

Ég er alltaf með svona átta minnisbækur í umferð. Eðlilega. Þarna er líka bólukrem sem ég fékk frá húðsjúkdómalækni fyrir sirka fjórum árum. Sennilega orðið hættulegt bæði mönnum og dýrum - en vissara að hafa það í töskunni. 

 

 

Sími, 70% súkkulaði og gafflar. Jú og tannstönglar. Fáeinar tópaspillur sem voru á einhverju stangli um töskuna. 

 

 

Spöngin af gleraugunum mínum sem brotnuðu við það að þvælast um í töskunni fyrir stuttu. 

 

 

 

Jæja. Ég er búin að ryðja þessu öllu aftur á sinn stað í töskunni. 

Leiðin liggur á framboðsfund á Fáskrúðsfirði í kvöld.

 

Heyrumst fljótlega.

Hlébarðaneglur

 

Ekki gat ég leyft mér þann munað að vera á galeiðunni í gærkvöldi. Ég þurfti að vakna fyrir allar aldir vegna vinnu og föndraði því við neglurnar á mér á meðan ég horfði á Júróvisjón. Svona í stað þess að stunda glasalyftingar og vera orðin þvoglumælt yfir stigagjöfinni eins og undanfarin ár. 

 

 

Ég var að dunda mér með þennan stórgóða naglapenna sem ég nældi mér í héðan um daginn. Útkoman varð mitt uppáhalds mynstur. Hlébarða. 

 

 

Ég byrjaði á að lakka allar neglurnar í einum lit.

 

 

Ég gerði svo doppur í öðrum lit. Þær þurfa ekki að vera fallegar - það nægir að dúmpa penslinum bara hingað og þangað. 

 

 

Síðan teiknaði ég sviga í kringum hverja doppu.

 

 

 

 

 

 

Ég notaði þetta myndband mér til stuðnings í þessum framkvæmdum. 

 

Jæja. Ég ætla fá mér rauðvín og pakka niður. Leiðin liggur heim í Breiðholtið á morgun.

 

Heyrumst.